Αρκετές μελέτες έχουν αποδείξει ότι οι γυναίκες που μετά τον τοκετό ασκούνται συστηματικά, παρουσιάζουν μεγαλύτερη αποδοχή των νέων συνθηκών στις οποίες επήλθαν μετά τη γέννηση του παιδιού τους και άρα καλύτερη ψυχοκοινωνική ευεξία σε σχέση με νέες μητέρες που είτε δεν ασκούνται καθόλου είτε η άσκησή τους περιορίζεται σε πολύ ήπιες μόνο δραστηριότητες όπως είναι το περπάτημα.

Φαίνεται μάλιστα ότι οι ασκούμενες γυναίκες όχι μόνο είναι ικανοποιημένες αλλά κι επιπλέον απολαμβάνουν περισσότερο το νέο τους ρόλο και την όλη διαδικασία φροντίδας του βρέφους σε σχέση με τις μη ασκούμενες μητέρες. Αυτός είναι κι ένας σημαντικός λόγος που δεν επιθυμούν να επιστρέψουν σύντομα στην εργασία τους αφήνοντας κάποιον άλλον να φροντίζει το βρέφος τους, σε αντίθεση με τις μη ασκούμενες γυναίκες που έδειξαν μεγαλύτερη προθυμία επιστροφής στα εργασιακά τους καθήκοντα.