Βλέπω τελευταία πολλές ανασκοπικές και μετά αναλυτικές μελέτες να ασχολούνται με την άσκηση των γυναικών μετά τον τοκετό. Σε όλες σχεδόν συμπεριλαμβάνονται οι έρευνες μου.
Είτε ερευνούν την επίδραση της άσκησης στην ψυχοκοινωνική ευεξία, είτε στην υγεία και τον θηλασμό είτε στις παραμέτρους της φυσικής κατάστασης των γυναικών μετά τον τοκετό.

Την επίδραση της άσκησης στο γυναικείο σώμα κατά την κύηση και τη λοχεία ερευνώ και μελετώ διεξοδικά > 25 χρόνια.

Όταν εκπονούσα τις πρώτες μελέτες πολλοί θεωρούσαν το πεδίο αιρετικό. Χαρακτηρίστηκα επικίνδυνη!
Υπήρχαν φορές που έτρεμα μήπως κάνω λάθος, μήπως έχουν δίκιο, μήπως όντως δεν υπάρχει περίπτωση να στηθούν έρευνες με γυναίκες σε αυτές τις περιόδους, στην Ελλάδα.
Όμως ούτε μια φορά δε σκέφτηκα να σταματήσω.

Σε όλους τους φόβους απαντούσα με περισσότερη δουλειά. Σε μελέτη και πράξη. Για να εκμηδενίσω την πιθανότητα να θέσω σε κίνδυνο τις γυναίκες. Για να μη τρομάξω καμιά τους.

Τώρα πλέον, σε κάθε ειδοποίηση παραπομπής που έρχεται από τις μελέτες που ασχολούνται με την επίδραση της άσκησης στην υγεία των λεχωΐδων, ένα χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλια μου και κάθε φορά λέω μέσα μου: τι καλά που συνέχισες! Τι καλά που δεν άφησες να σε κατατροπώσει ο φόβος και η άγνοια. Τι σωστά που εμπιστεύτηκες το ένστικτο σου και τις γυναίκες. Κυρίως τις γυναίκες.

Γιατί τις ακούω τις γυναίκες. Τις αφουγκράζομαι. Καθημερινά. Όλα αυτά τα χρόνια. Φοράω φόρμες και μπαίνω μαζί τους στις αίθουσες. Δε διαβάζω απλώς βιβλία και άρθρα.

Όλα αυτά τα χρόνια, κάθε βράδυ, σκάλιζα τη βιβλιογραφία για να δώσω την άλλη μέρα απαντήσεις σε ερωτήσεις του τύπου:
γιατί όταν βήχω μου φεύγουν τα τσίσα μου;
γιατί πονάω ακόμη όταν κάνω σεξ;
γιατί πονάει η μέση, η πλάτη μου όταν θηλάζω;
πότε θα ξανατρέξω, κλπ;
Μελετάω γιατί έχω ανάγκη να προσφέρω. Σε αυτές τις χιλιάδες γυναίκες που με αγκάλιασαν όλα αυτά τα χρόνια. Που στις ερωτήσεις κι αγωνίες τους ούτε απαντήσεις έπαιρναν από τους γιατρούς ούτε εφησυχάζονταν.
Γιατί πως να το κάνουμε, δεν είναι φυσιολογικό (μεταξύ πολλών άλλων) να είναι κλεισμένη στο σπίτι η γυναίκα 2 μήνες μετά τον τοκετό, ούτε να φορά σερβιέτα, μη τυχόν και γελάσει, 5 χρόνια αφότου γέννησε!

Άπειρη ευγνωμοσύνη
ΑθαναΣία Ζουρλαδάνη